Μετά από αρκετό καιρό σιγής στο μπλογκ μου αλλά και ένα μακρύ και γεμάτο καλοκαίρι από άποψη θάλασσας, επανέρχομαι με πολλά και ενδιαφέροντα θέματα.

   Η φετινή Aegean Regatta τελείωσε πριν από μερικές ημέρες και παρακάτω θα σας δώσω μια εικόνα του τι περίπου έγινε εκεί.

   Καταρχήν για μια ακόμη φορά συμμετείχα ως καπετάνιος του σκάφους "Απηδαλος Ναυς" του Παύλου Κούρκουλου από την Αθήνα και η ομάδα αποτελούνταν από  μαθητές της σχολής αγωνιστικής ιστιοπλοΐας του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης με φιλική συμμετοχή της κόρης του Παύλου, Αλίκης.

Η ομάδα μας δεν κατάφερε να βρεθεί νωρίτερα στην Θεσσαλονίκη, λόγο υποχρεώσεων  για να προπονηθεί μαζί, μιας και δεν είχαμε ξανατρέξει οι ίδιοι με την ίδια σύνθεση. Αναγκαστικά λοιπόν το ραντεβού δόθηκε στην Λέρο δύο ημέρες νωρίτερα από την έναρξη των αγώνων. Εκεί αφού ετοιμάσαμε το σκάφος, σε αυστηρό πρόγραμμα κάναμε  δύο προπονήσεις με λίγο αέρα πράγμα που δεν μας βοήθησε στο στήσιμο των θέσεων και της ομάδας, αλλά πήραμε μόνο  μια γεύση για το που πρέπει να είναι τα πατήματα μας.

  Την Δευτέρα  18 Αυγούστου στις δέκα το πρωί ηχούσε η κόρνα της πρώτης εκκίνησης που θα μας πήγαινε από το Λακί της Λέρου στην Μαρίνα της Κω, συνολικής απόστασης 32 ναυτικών μιλίων περιπου. Η ομάδα μπήκε πολύ αποφασισμένη και πολύ συγκεντρωμένη μπορώ να πω, παρόλο που φαινότανε κάποιες αδυναμίες λόγο απροπονησιάς.

  Η επιτροπή επέλεξε να στήσει την εκκίνηση του αγώνα στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού τοποθετώντας όμως και μια σημαδούρα κοντά στο νησί για να ξεκινήσουν τα σκάφη με πλεύση όρτσα(όσο πιο κοντά στον άνεμο για όσους δεν γνωρίζουν)έτσι ώστε να μην μπλεχτούν μεταξύ τους,  πράγμα που έγινε σε όλα τα σκέλη των αγώνων. Η στρατηγική μας ήταν να ξεκινήσουμε από την σοφράνο μεριά της εκκίνησης (δεξιά) και αυτό γιατί παρόλο που φαινότανε λίγο αδύναμα τα πράγματα από άποψη έντασης ανέμου η σημαδούρα των όρτσα ήταν πολύ δεξιά τοποθετημένη. Η τακτική μας, μας έφερε εκεί που θέλαμε στο μπαμ της εκκίνησης αλλά λίγο χαμηλά ως προς την γραμμή της. Με ένα τακ αμέσως για ξεφύγουμε από την πρύμνη του επιβλητικού ρωσικού σκάφους καταφέραμε να πάρουμε την αλλαγή του καιρού  και ξαναστρίβοντας οδηγούσαμε την κούρσα! Περάσαμε την σημαδούρα δεύτεροι έχοντας πίσω σκάφη με τεράστια δυναμική που μας χάριζαν χρόνο όπως το  X-50 και πολλά άλλα .(το δικό μας ήταν X-40 και ήταν όγδοο σε δυναμική,έπρεπε να περάσουμε δηλαδή στην όδγοη θέση την σημαδου΄ρα υπο νορμάλ συνθήκες). Αφού περάσαμε το νότιο άκρο του νησιού ακολούθησε μια ανοιχτή πλεύση που στην αρχή δεν μπορούσαμε να κάνουμε μπαλόνι αλλά στην συνέχεια άνοιξε και άλλο και το επιχειρήσαμε μαζί με τους πρωτοπόρους. Το ασύμμετρο μπαλόνι ήταν ότι έπρεπε για την πλεύση με τον καιρό να αυξάνει ένταση και να φτάνει τους 25-27. Κρατιόμασταν πολύ καλά μέχρι τα μισά του σκέλους ώσπου το μπαλόνι αποφάσισε να παραδώσει το πνεύμα του καθώς έσκασε από την πολύ ένταση του ανέμου που έφτασε μέχρι και τα 32 μίλια ένταση!! Έτσι μην έχοντας άλλο πιο βαρύ να σηκώσουμε παραδώσαμε τα όπλα και πήγαμε μόνο με την μαΐστρα και τον φλόκο ως τον τερματισμό πράγμα που όπως φάνηκε έγινε από πολλούς καθώς όλοι είχαν απώλειες ,ζημιές μέχρι και άνθρωπο στην θάλασσα ή δεν θέλανε να ρισκάρουν να σκίσουν κάποιο πανί μιας και για όσους γνωρίζουν αυτά κοστίζουν πολύ ακριβά! Τα αποτελέσματα μας έφεραν στην 5 θέση της κατάταξης αλλά σύντομα ανακοινώθηκε ότι οι δύο πρώτοι είχαν κάτι το αντικανονικό στα σκάφη τους και έτσι τους προσπεράσαμε παίρνοντας την τρίτη θέση στο σκέλος.

Μετά από μια μέρα ξεκούρασης σειρά είχε το σκέλος Κω - Τήλος επίσης 30 περίπου ναυτικών μιλίων . Το πιο δύσκολο σκέλος αυτής της ρεγγάτα στην κυριολεξία. Διάβασα άρθρα τις τελευταίες  μέρες, άκουσα ιστορίες για δράκους και ξωτικά και αναρωτιέμαι αν τελικά εγώ έτρεχα σε άλλο αγώνα! Η εκκίνηση δόθηκε κανονικά στην ώρα της και με εντάσεις γύρω στα 18-20 μίλια ο καιρός ήταν ιδανικός για αγώνες. Η εκκίνηση μας ήταν λίγο νωχελική και στο κέντρο της γραμμής και περάσαμε την σημαδούρα των όρτσα στην πέμπτη θέση, για να φύγουμε μετά πρίμα προς το νοτιοανατολικό άκρο της Κω ενώ σχεδόν αμέσως βγήκαν τα μπαλόνια. Μόλις οι πρωτοπόροι καβάτζαραν το άκρο ο καιρός έπεσε στο μηδέν με αποτέλεσμα να καραντιάσουν(όταν μένεις από αέρα εντελώς). Εκεί έχοντας το τεράστιο πλεονέκτημα σαν αργότερο σκάφος, είδαμε τι έγινε στα  μπροστά σκάφη και αφού διαφωνήσαμε έντονα για το αν πρέπει να παραμείνουμε αριστερά και εκτός στόχου αλλά με αέρα ή να μπούμε στην μπουνάτσα δεξιά(που προσωπικά δεν θεωρώ λογικό), επιλέξαμε το δεύτερο. Η διεύθυνση του ανέμου γύρισε σιγά-σιγά προς τα εκεί που θέλαμε να πάμε με αποτέλεσμα να πρέπει να πάμε όρτσα και πολύ αργά αφού φυσούσε μόλις με 4 μίλια ένταση. Πάντως όσο και αν ψάχναμε στο νοτιοδυτικό άκρο της Κω αέρας δεν φαινότανε και αυτό έγινε μετά από μισή ώρα που αρμενίσαμε σε αυτόν τον καιρό όταν και φάνηκε η γραμμή του αέρα που θα μας έσωνε. Σε αυτήν την φάση βρεθήκαμε δεύτερο σκάφος ολόκληρου του στόλου με τον βασικό αντίπαλο μας το Χινετέρα να προηγείται μόλις λίγα μέτρα μπροστά μας. Ο αγώνας τώρα για τους πρωτοπόρους εξελισσόταν σε περίπατο αφού δεξίνεμοι πηγαίναμε σχεδόν στον στόχο μέχρι που η πλεύση άνοιξε σε πλαγιοδρομία και τα πρώτα μπαλόνια μαζί και το δικό μας  χρωματίσανε το ήρεμο εκείνη την μέρα Αιγαίο. Πλησιάζοντας το νησί ο καιρός έκοψε δραματικά μέσα στον κόλπο των Λιβαδιών με αποτέλεσμα να μας προσπεράσουν κάποια πιο γρήγορα σκάφη που ερχότανε από πίσω, ενώ λίγο αργότερα ο καιρός έστρωσε και τα πίσω σκάφη περάσαν και τερμάτισαν χωρίς κανένα πρόβλημα. Τελικά καταλάβαμε την δεύτερη θέση της γενικής κατάταξης πράγμα που άρχισε να μας σταθεροποιεί στο βάθρο.

  Έπειτα από μια ακόμη μέρα ξεκούρασης στην Τήλο σειρά είχε το τελευταίο σκέλος με προορισμό την Ρόδο συνολικής απόστασης 40 μιλίων περίπου. Ένας αγώνας που δεν είχε να επιδείξει κάτι σε επίπεδο τακτικής και που σίγουρα ευνόησε τα μικρότερα σκάφη καθώς στα μισά της διαδρομής ο αέρας έπεσε για τα μεγάλα σκάφη μπροστά ενώ τα πίσω ερχότανε σταθερά με παραπάνω ένταση αέρα και συνεπώς και ταχύτητα. Εντυπωσιακός ο τερματισμός των σκαφών μπροστά από την παραλία της Ρόδου και για μένα πιστεύω ότι εκεί κρίθηκε το πρωτάθλημα. Ο αντίπαλός μας στραβοπάτησε κάνοντας μια έκτη ενώ εμείς πήραμε την τρίτη θέση πράγμα που μας έφερε σε ισοβαθμία στην πρώτη θέση μαζί του και ενώ πλέον είχαν απομείνει οι τεχνικοί αγώνες όρτσα -πρίμα μπροστά στην Ρόδο.

 Την επόμενη μέρα ξέραμε ότι πρέπει να τον περάσουμε όπως και πέρσι όπου τελικά νικήσαμε την τελευταία στιγμή. Στην πρώτη ιστιοδρομία πήραμε πολύ καλή εκκίνηση όπως και το Χινετέρα και πραγματικά ήταν ένας πολύ δυνατός αγώνας στον οποίον όμως μας πέρασαν. Στον δεύτερο αγώνα έπρεπε να περάσουμε τουλάχιστον δύο θέσεις πλέον για να βγούμε νικητές. Και όμως δεν το παρατήσαμε τρέξαμε καλά και δυνατά αλλά στα πρώτα πρίμα πάνω στο καβατζάρισμα για να ξαναπάμε όρτσα ο γιατρός της ομάδας ο Αντώνης που ήταν στην μαΐστρα είχε μια πολύ άσχημη πτώση περνώντας μέσα από το τιμόνι και χτυπώντας άσχημα την πλάτη του! Υπήρξε λίγο ένταση ενώ αμέσως ανέλαβε άλλος το πόστο του για λίγο και τελικά εκτός ότι δεν δέχθηκε να εγκαταλείψουμε επέστρεψε στο πόστο του άμεσα και κερδίσαμε την ιστιοδρομία σε συνδυασμό με κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισε το Χινετέρα καταλαμβάνοντας όμως την δεύτερη θέση.

 Έτσι φτάσαμε στο τέλος μετά από πέντε ιστιοδρομίες να ισοβαθμούμε στην πρώτη θέση και να χάνουμε επειδή είχαν περισσότερες πρωτιές.(Στην ιστιοπλοΐα σε περίπτωση που υπάρχει ισοβαθμία, μετρώνται οι ιστιοδρομίες μια προς μια και αν είναι ίδιες τότε υπολογίζεται ποιος είχε τις περισσότερες πρωτιές).

  Έτσι λοιπόν καταλάβαμε την δεύτερη θέση στην κατηγορία IRC και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους νικητές και  το σκάφος Χινετέρα και κυβερνήτη τον Θάνο Ανδρόνικο όπως φυσικά και στους τρίτους Ursus Minor με κυβερνήτη τον Στέλιο Νούτσο και τις υπόλοιπες ομάδες .Πολλά συγχαρητήρια για μια ακόμη φορά στην ομάδα μας, που έβγαλε μεγάλο πάθος στο νερό και αγάπη για αυτό που κάνει, όπως επίσης και στο άλλα σκάφη του ομίλου μας και φυσικά το "αδερφό" Granma x που  κατέλαβε την δεύτερη θέση στην κατηγορία του.

Απο αριστερά προς τα δεξιά( Αντώνης Χατζηιωάννου, Νίκη Καμαριανού, Νίνα Σιδηροπούλου, Δημήτρης Κορομηλάς, Ηλιάνα Κορωναίου, Γιάννης Ζαβόπουλος, Παναγιώτης Διαμαντής, Παύλος και Αλίκη Κούρκουλου).

Και του χρόνου να είμαστε γεροί.

Τις επόμενες μέρες θα ανεβάσω άρθρο με τα παραλειπόμενα και τις σκέψεις μου για την ρεγγάτα έτσι όπως τα είδα και τα έζησα εγώ…

Καλό φθινόπωρο να έχουμε.