Υποσχέθηκα να μιλήσω σε προηγούμενη δημοσίευση για πράγματα που δεν μου άρεσαν στην ρεγγάτα αλλά και γενικότερα. Μέσα μου ταλαντεύομαι αν θα έπρεπε να μιλήσω ή όχι και μάλιστα αυτό συμβαίνει γιατί θεωρώ ότι αν μιλήσω ή στην προκειμένη περίπτωση γράψω, θα γίνω κακός και μόνο εχθρούς και γκρίνια  θα αποκομίσω. Και ίσως για αυτό δεν μίλησα όλο αυτόν τον καιρό. Τελικά όμως θεωρώ υποχρέωση μου να το κάνω γιατί πιστεύω ότι όλοι μας από αυτό το ¨ωχ μωρέ αδερφέ" πάσχουμε και για αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή και να πάμε ένα χρόνο πίσω στην Aegean Regatta 2013, εκεί που ξεκίνησαν όλα.

Εκεί λοιπόν έχοντας νοικιάσει ένα σκάφος ξεκινήσαμε με ομάδα από μαθητές του Ν.Ο.Θ. να τρέξουμε τους αγώνες. Το σκάφος αυτό (δεν έχει σημασία ποιο είναι αν και όλοι ξέρουν) είχε τρέξει ήδη σε 2-3 μεγάλους αγώνες του καλοκαιριού με τα ίδια υλικά με ότι αυτό συνεπάγεται.

Η ρεγγάτα ξεκίνησε και από την αρχή της πλασαριστήκαμε  στην δεύτερη θέση στην κατηγορία μας, με τον πρώτο να φαντάζει άπιαστος. Δεν μπορούσαμε να τον περάσουμε με τίποτα!

Ο αγώνας τελείωσε στην Σκόπελο και πήραμε την δεύτερη θέση τελικά, ενώ αμέσως ξεκινούσε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοιχτής θάλασσας, που η πρώτη του ιστιοδρομία ήταν το Σκόπελος -Πόρτο Καρράς. Την επομένη μέρα αφού τερματίσαμε, ο κυβερνήτης του σκάφους των αντιπάλων (αυτό που δεν μπορούσαμε να περάσουμε), δήλωσε ότι το πιστοποιητικό του σκάφους τους ήταν λάθος (αυτό δείχνει πόσο αργό ή γρήγορο είναι ένα σκάφος και υπολογίζονται τα αποτελέσματα του αγώνα, βάση ενός αριθμού που αναγράφεται μέσα, του αριθμού ικανότητας) και ζήτησε να επανεκδοθούν τα αποτελέσματα της ρεγγάτα και φυσικά τα αποτελέσματα του πρώτου αγώνα του πανελληνίου που μόλις είχε αρχίσει και είχε κερδίσει την πρώτη ιστιοδρομία του. Να σημειωθεί ότι για την κίνηση του αυτή προτάθηκε για το βραβείο του Fair play στον Πσατ! Αποτέλεσμα ήταν τελικά να αναδειχθούμε εμείς νικητές της Aegean regatta και μάλιστα με νίκες στις περισσότερες ιστιοδρομίες. Συμφωνήθηκε τότε η απονομή των επάθλων να γίνει μαζί με την απονομή του πανελληνίου για να αποκατασταθεί έτσι η δικαιοσύνη παρόλο που μικρή σημασία είχε καθώς στις απονομές στα εκάστοτε νησιά των αγώνων τα κύπελλα τα έπαιρνε η συγκεκριμένη ομάδα, στερώντας μας έτσι το δικαίωμα για το χειροκρότημα του κόσμου που πραγματικά ήταν πάρα πολύς και θα έδινε τεράστια χαρά σε μια ομάδα νέων ανθρώπων που κατέθεσε την ψυχή της πραγματικά όλες αυτές τις μέρες των αγώνων.

 Στην συνέχεια οι αγώνες πήγαν καλά για εμάς και χάσαμε για μερικά δευτερόλεπτα από έναν πολύ άξιο και δυνατό αντίπαλο γιατί δεν θέλω να μειώσω την προσπάθεια τους μιας και είναι μια από τις πιο δυνατές ομάδες στην Ελλάδα.

 Ήταν μια εκπληκτική για εμάς εμφάνιση, αν αναλογιστεί κανείς ότι έτρεχαν μαθητές σχολής με ελάχιστη εμπειρία και κατάφεραν αν περάσουν ομάδες δυνατές και δεμένες που συμμετέχουν χρόνια σε παρόμοιους αγώνες. Την τελευταία ημέρα των αγώνων πριν μπούμε στην θάλασσα για τις τελευταίες ιστιοδρομίες του πρωταθλήματος, η επιτροπή καταμέτρησης μας επισκέφτηκε και μας μέτρησε (κάτι που γίνεται για να δούνε αν κάποιος χρησιμοποιεί κάτι διαφορετικό και παράνομο από αυτό που είναι γραμμένο στο πιστοποιητικό) και βρήκε κάτι ύποπτο σε ένα από τα πανιά μας το οποίο μας ζητήθηκε και αφήσαμε έξω. Όταν βγήκαμε στην στεριά μας κάλεσε σε απολογία η επιτροπή ενστάσεων και παρέστησα εγώ με τον ιδιοκτήτη του σκάφους, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν σφάλμα του ιστιοράφτη και το πανί βγήκε ελάχιστα πιο μεγάλο. Η επιτροπή μας επέβαλε την εσχάτη των ποινών, ακύρωση δηλαδή σε όλες τις ιστιοδρομίες που το είχαμε μαζί μας! Έτσι στις 5 από τις 7 ιστιοδρομίες ήταν σαν μη μπήκαμε ποτέ στην θάλασσα να αγωνιστούμε. Η ποινή θα μπορούσε να είναι και μικρότερη όπως αναφερόταν στις οδηγίες των αγώνων όμως η επιτροπή έπρεπε να μας ακυρώσει! Σημειώνω επίσης ότι για παρόμοιο περιστατικό η επιτροπή έκανε τα στραβά μάτια χωρίς καμία ποινή! Δηλαδή; Δύο μέτρα και δύο σταθμά, αλλά εμείς βλέπεις δεν ήμασταν εμπορικοί μάλλον, οπότε και να ακυρωθούμε ή να αποχωρήσουμε από τους αγώνες δεν θα πείραζε κανέναν!!

Η απονομή τελικά δεν έγινε ποτέ καθώς με επιστολή μου στην διοργάνωση των προηγούμενων αγώνων που συμμετείχαμε (της Aegean regatta δηλαδή) ζητούσα συγνώμη γιατί από λάθος και εν αγνοία μας είχαμε ένα αντικανονικό πανί, καθώς και να ξανά υπολογιστούν τα αποτελέσματα με δεδομένο ότι εμείς χρησιμοποιήσαμε αυτό το πανί και σε καμιά περίπτωση δεν θα θέλαμε να αδικήσουμε τους συναθλητές μας. Το αποτέλεσμα; δεν πήραμε ποτέ επίσημη απάντηση. Το καινούργιο πιστοποιητικό εκδόθηκε μετά από ένα μήνα με την διαφορά στον βαθμό ικανότητας να είναι μηδαμινή και υπολογίζοντας με το νέο αυτό νούμερο τα αποτελέσματα, δεν άλλαζε απολύτως τίποτα στην σειρά που τερματίσαμε στους αγώνες ,με τον ιδιοκτήτη του σκάφους να περνάει  τα πάνδεινα αφού μπήκε στο στόχαστρο όλων. Του έγιναν έλεγχοι ξανά και ξανά για το παραμικρό στο σκάφος και φυσικά όλα ήταν ΚΑΝΟΝΙΚΑ και όχι παράνομα όπως κάποιοι θέλουν και τους βολεύει να διαδίδουν.

Φυσικά στο site της ρεγγάτα μας είχαν πρώτους αλλά τα κύπελλα και η απονομή δεν έγιναν ποτέ. Είναι αστείο το γεγονός ότι κανείς δεν ξέρει που είναι τα κύπελλα!

Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν είμαι λάτρης  των απονομών και των κυπέλων αλλά πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι καθόλου ωραίο για τους νέους ανθρώπους που εισέρχονται στον χώρο όντας γοητευμένοι από αυτό το όμορφο άθλημα. Και εμείς οι παλιότεροι  τι κάνουμε; τους διώχνουμε με τον πιο άθλιο τρόπο.

    Εν κατακλείδι πιστεύω ότι τεράστια ευθύνη φέρω και εγώ ως κυβερνήτης του σκάφους όμως ξεγελάστηκα από το γεγονός ότι το σκάφος όπως ανέφερα και παραπάνω είχε συμμετάσχει σε αγώνες πριν με μεγάλη αίγλη και θεώρησα μιας και το σκάφος δεν επέστρεψε στην βάση του ότι όλα ήταν εντάξει και ελεγμένα.

  Με ενόχλησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ακυρωθήκαμε πράγμα που προσωπικά δεν μου έχει ξανασυμβεί σχεδόν σε όλη την αθλητική μου καριέρα. Παρόλα αυτά υποσχέθηκα την επόμενη να είμαστε πιο προσεχτικοί και να τσεκάρουμε τα πάντα…

 Περσινά ξινά σταφύλια και διηγώντας τα να κλαίς…

(συνεχίζεται..)