Το 1996 οι Τρύπες επιστρέφουν με νέο δίσκο. Το “Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι” είναι ο δίσκος που έγινε χρυσός και συγκαταλέγεται στους πιο εμπορικούς της δεκαετίας του 90’. Ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός με τα “Χάρτινο Τσίρκο” και “Ακούω Την Αγάπη” να ξεχωρίζουν και να γίνονται αμέσως επιτυχία. Γενικά η άποψη μου είναι ότι οι Τρύπες έχουν πιο άμεσο και βρώμικο στίχο σε αντίθεση με τα Ξύλινα Σπαθιά που είναι λίγο πιο ψαγμένος με βαθύτερα νοήματα όποια και αν είναι αυτά ενώ το αντίστοιχο γίνετε και στην μουσική και τον ήχο τους. Θα λέγαμε ότι οι μεν πρώτοι είναι λίγο πιο hard ενώ οι δεύτεροι λίγο πιο Pop αλλά μέσα στο ευρύτερο φάσμα της ροκ και οι δύο.

       Το 1997 απάντηση από “Τα Ξύλινα Σπαθιά” με το “Μια Ματιά Σαν Βροχή” ένα cd που αγόρασα και εγώ και πραγματικά θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα τους. Δείχνει πλέον ξεκάθαρα ότι η μπάντα πάει ένα βήμα παραπέρα και θέλει να κάνει την διαφορά εξελίσσοντας τον ήχο και τις συνθέσεις της με πιο ηλεκτρικό ήχο και το συνθεσάιζερ του Βασίλη Γκουνταρούλη να δίνει πραγματικά ρεσιτάλ. Αργότερα το ίδιο έτος ο ντράμερ Πάνος Τόλιος θα αποχωρήσει ενώ η μπάντα θα αλλάξει δύο φορές ντράμερ για να βρει το χαμένο του κενό. Ένα χρόνο μετά και έπειτα από της Πλατινένιες και Χρυσές επιτυχίες τους, θα ανοίξουν μπροστά σε 80.000 κόσμο την συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα.

      To 1999 σειρά για τις Τρύπες με νέο αλλά και τελευταίο δίσκο της μπάντας αφού ουσιαστικά θα διαλυθεί μετά από αυτόν, ύστερα από απόφαση του Γιάννη Αγγελάκα να κάνει σόλο καριέρα. Ο δίσκος φέρνει το όνομα “Μέσα Στην Νύχτα Των Άλλων” και περιέχει δώδεκα τραγούδια. Θα τον χαρακτήριζα ως τον πιο σκοτεινό και ψαγμένο δίσκο τους με πολλά τραγούδια να έχουν μακριές και βαριές εισαγωγές και τον Αγγελάκα να τσιρίζει σε μερικά τραγούδια στα όρια της σχιζοφρένειας. Ουσιαστικά πιστεύω ότι δείχνει τον δρόμο σε κάποια σημεία, του τι να περιμένουμε στην σόλο καριέρα που θα ακολουθήσει. Ξεχωρίζουν τα “Μέσα Στην Νύχτα Των Άλλων” και το “Είμαι Ελαφρύς” ενώ τα δύο τελευταία τραγούδια το δίσκου είναι το “Φως” ένα κομμάτι στο οποίο ακούγονται μέσα διάφοροι διάσπαρτοι στίχοι όλου του δίσκου. Το τελευταίο “Αέρας” είναι ίσως η απόπειρα του ντράμερ Γιώργου Τόλιου να μας δώσει κάτι δικό του αφού το τραγούδι είναι στίχοι και κρουστά μόνον από τον ίδιο χωρίς κάποιο άλλο όργανο.

      Φτάνουμε στο 2000 όπου τα “Σπαθιά” χτυπάνε με το “Ένας Κύκλος στον Αέρα” κλείνοντας έτσι την δισκογραφική τους πορεία ενώ ένα χρόνο πριν είχε προηγηθεί το  “Τροφή Για Τα Θηρία” που ουσιαστικά ήταν η προαγγελία του νέου τους cd και αποτελούνταν  από 4 νέα τραγούδια. Ξεχωρίζει το “Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι” που πραγματικά σε απογειώνει ενώ ο νέος δίσκος περιέχει 10 τραγούδια που μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω τα “Πάρε με Μαζί σου” και “Σαν Εσένα” με τον  ήχο  να χωρίζεται στο καθαρά ηλεκτρονικό ύφος που έχει αλλά και στις χαλαρές και ανατριχιαστικές  μπαλάντες με τους στίχους να είναι αρκετά πιο ψαγμένοι από κάθε άλλη φορά, δίνοντας μας βαθύτερα νοήματα.

    Φυσικά και οι δύο μπάντες έβγαλαν από ένα best of λόγω, όπως ξέρουμε όλοι εμπορικότητας και διαβίωσης αλλά αυτό που μένει αναπάντητο είναι γιατί διαλύθηκαν;!

    Όσο και αν προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλο του ο Αγγελάκας (που προσωπικά δεν συμπάθησα ποτέ) λέγοντας ότι οι υπόλοιποι δεν είχαν χρόνο για πρόβες λόγο οικογενειών για πρόβες κτλ. η αλήθεια λέει ότι αυτός ήθελε σόλο καριέρα και απόδειξη είναι ότι οι υπόλοιποι προσπαθήσαν να κάνουν διάφορα σχήματα μετά Τρύπες εποχή και μάλιστα συνεργάστηκαν και με τον Μπάμπη Στόκα και γενικά μεταξύ τους. Ο Γιώργος Τόλιος, ο Ασκληπιός Ζαμπέτας και ο Χρήστος Τσαπράζης, είχαν κάνει ένα σχήμα και προσπαθούσαν να γράψουν ένα δίσκο. Ο  Ζαμπέτας είχε συμμετοχή και στον προσωπικό δίσκο του Παυλίδη.Ο Τσαπράζης έπαιζε επίσης με τον Αγγελάκα και τους Επισκέπτες (όπως και ο Πάνος Τόλιος από τα Σπαθιά).Τελικά ο Καρράς είναι ο μόνος από τα δύο μεγάλα συγκροτήματα που δεν ασχολήθηκε άλλο και έχει εξαφανιστεί όπως και φήμες που λένε ότι ο Βασίλης Γκουνταρούλης αφού έκανε 2 προσωπικούς δίσκους και δεν πέτυχαν έχει κλειστεί σε ένα μοναστήρι στο Άγιον Όρος. Τον Πάνο Τόλιο τον είδα προσωπικά να παίζει σε συναυλία μαζί με τον Γιάννη Χαρούλη έχοντας στο πλευρό του τον γιό του!

  Ο λόγος που τα Σπαθιά διαλύθηκαν κατά τον Παυλίδη ήταν ότι η μπάντα έκλεισε τον κύκλο της και επίσης είχε έτοιμο υλικό που δεν ταίριαζε στο ύφος της μπάντας οπότε έστησε μια καινούργια και ξεκίνησε κάτι διαφορετικό. Δηλαδή ίδιος παρονομαστής και για τις δύο μπάντες!

 Φυσικά και οι δύο ηγέτες των δύο συγκροτημάτων συνεχίζουν να δίνουν στην ελληνική μουσική πράγμα που δεν με απασχόλησε σε αυτό το άρθρο, καθώς ο στόχος μου ήταν το τι κάνανε σαν συγκροτήματα. Ούτε πριν ούτε και μετά!

     Κλείνοντας θέλω να πω πως σίγουρα οι δύο μπάντες δεν συγκρίνονται μεταξύ τους αφού η κάθε μια χάραξε τον δικό της διαφορετικό δρόμο και ίσως ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, αλλά αυτό αποτελεί και θα αποτελεί για πάντα τροφή ανάμεσα στους οπαδούς των δύο συγκροτημάτων.

 Πάντως αν με ρωτάτε προσωπικά πάντα ήμουν και θα είμαι οπαδός των Ξύλινων Σπαθιών. Το γιατί και το πώς δεν το ξέρω… Απλά μου άρεσαν πιο πολύ. Είναι θέμα καθαρά γούστου και ποιος σου μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Ο Παυλίδης μου μίλησε λοιπόν…