ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Σε καθηλώνει με την πρώτη ματιά… Αισθάνεσαι τεράστιο δέος για όλα αυτά τα κτίρια που βλέπεις να ορθώνονται εκεί μπροστά σου... Μόλις  το 1624  οι πρώτοι άποικοι Ολλανδοί κατέφτασαν εκεί για να ξεκινήσουν το επικερδής εμπόριο γούνας με τους εκεί ινδιάνους και δύο χρόνια μετά αγόρασαν το νησί Μανχάταν για 24 δολάρια και έτσι ήρθαν και άλλοι Ολλανδοί να εγκατασταθούν και να δώσουν το όνομα Νέο Άμστερνταμ.  Το 1664 το νησί περνάει στους Άγγλους που το παίρνουν αφού επιτέθηκαν αναίμακτα και το ονόμασαν Νέα Υόρκη όνομα του δούκα αδελφού του τότε Βασιλιά της Αγγλίας.

Το μικρό αεροπλανάκι της  American Airlines μας περίμενε στο τέρμιναλ και εμείς δέκα άτομα μαζί με μένα επιβιβαστήκαμε και σχεδόν το γεμίσαμε!

Μετά από πολλές μέρες ο ουρανός ήταν καθαρός
(παρόλο που στην Νέα Υόρκη περιμένανε χιόνια ) και έτσι μπορούσες να δεις κάτω τις αμέτρητες λιμνούλες και ποτάμια που εκτείνονταν σε τεράστιες πραγματικά εκτάσεις. Μέσα τους πολλά μικρά ιστιοφόρα και βαρκάκια .Οι αμερικανοί πηγαίνουν τα weekends τους για να κάνουν ιστιοπλοΐα δείχνοντας ότι δεν ξέχασαν τον τρόπο με τον οποίο πρωτοφτάσανε εδώ στην γη των ινδιάνων!

(Οι αμέτρητες μικρές λίμνες με τις μαρίνες τους και ποιος είπε ότι τα σύννεφα δεν έχουν Swell κύματα;)

Από ψηλά φάνηκε η γέφυρα του Μπρούκλιν και πολλοί ουρανοξύστες. Πήραμε αμέσως το βανακι για το ξενοδοχείο μας και μόλις φτάσαμε δεν έβλεπες φως από πουθενά, όλα ήταν σκοτεινά ενώ για να δεις ουρανό έπρεπε να σπάσεις τον λαιμό σου προς τα πάνω.!! Τρομερό πράγμα σκέφτηκα.

Το ξενοδοχείο πολύ όμορφο και στην υποδοχή ήταν και δύο Έλληνες. Χαρούμενος εγώ που μετά από τόσες ημέρες εκεί έβλεπα Έλληνα  τους έπιασα την  κουβέντα ενώ οι φίλοι μου μας κοιτούσαν σαν να μιλούσαμε  κινέζικα!

Αμέσως βγήκαμε να κάνουμε μια βόλτα ενώ πήγαμε σε ένα εστιατόριο σκοτεινό με πολύ μεγάλα στρόγγυλα τραπέζια ενώ εξωτερικά διακοσμούτανε με αυτές τις τρομερές σκάλες που οι κλέφτες ή οι εραστές την έκαναν από την πίσω πόρτα ή ακόμη και ο αγαπημένος Michael Jackson σε κάποιο βιντεοκλίπ κατέβαινε χορεύοντας!! Το σκηνικό θύμιζε ταινία «Νονός» και όλοι μιλούσαν σιγά ενώ  το φαγητό ήταν πολύ γκουρμέ.

Το βράδυ περπατήσαμε στην Madison square πλατεία και πραγματικά το τοπίο ήταν φανταστικό. Ουρανοξύστες με τεράστιες led οθόνες με διαφημίσεις ,τουρίστες άπειροι που στο σύνολο τους έδειχναν κινέζοι και ιάπωνες . Πολλά μαγαζάκια για σουβενίρ αλλά και τεράστιοι οίκοι μόδας είχαν εκεί τα μαγαζιά τους τεράστια σε έκταση. Άλλωστε είπαμε οι αμερικάνοι είναι της υπερβολής.

Για τις επόμενες 2 ημέρες η γνωστή κυρία «οργάνωση» Sue Helen είχα κανονίσει να πάρουμε τα λεωφορεία που βλέπεις τα αξιοθέατα της πόλης. Είχε 4-5 διαφορετικά routes και είχε πάρει το εισιτήριο που μπορούσες να πας σε όλα. Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα με την οργάνωση τους ενώ τα λεωφορεία δεν τηρούσαν καν τις προδιαγραφές για ασφαλή περιήγηση. Παρόλα αυτά επί δύο ημέρες ξεκινούσαμε το πρωί και γυρνούσαμε το βράδυ πραγματικά εξαντλημένοι.

Σίγουρα οι τρεις ημέρες που μείναμε εκεί δεν ήταν αρκετές για να δεις πράγματα αλλά θέλω να πιστεύω ότι πήραμε μια μικρή γεύση από τα πάντα.

Ανεβήκαμε βόρια στο Μανχάταν που ήταν η κακόφημη περιοχή του Χάρλεμ με πολλούς μαύρους να μένουνε εδώ και καθώς ο ξεναγός του λεωφορείου μας έλεγε διάφορα μου ήρθε στο μυαλό η ομάδα των Χάρλεμ που πιτσιρίκι λάτρευα να βλέπω μια dream team των αμερικανών που χορεύανε παίζοντας μπάσκετ.(δεν θυμάμαι και πολλά). Είδαμε και το πολύ ξακουστό Apollo theatre από όπου ξεπήδησαν μεγάλοι τραγουδιστές όπως οι Ella Fitzerald, James Brown, Little Richard, Aretha Fraklin Stevie Wonder και  πάρα πολύ άλλοι.

Λίγο νοτιότερα το τεραστίων διαστάσεων central park που είναι πραγματικά πηγή οξυγόνου και χαλάρωσης για τους νεοϋορκέζους. Βέβαια εγώ δεν είχα την ευκαιρία να το χαρώ καθώς  ήταν χειμώνας με πολύ χιόνι δεν είχε την ομορφιά της άνοιξης αλλά και πάλι ήταν. ωραίο . Στα μέσα του πάρκου στο upper west side είδαμε και την είσοδο των διαμερισμάτων που δολοφονήθηκε ο John Lennon. Νοτιότερα ακόμη το κέντρο της πόλης με πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις.

(Εδω δολοφονήθηκε ο John Lennon!)

Συνεχίζεται…